Vraag & Antwoord Het Comité Alhambra in 14 antwoorden: Als wijkcomité hebben we ons altijd verzet tegen de cohabitatie met straatprostitutie, die ons eenzijdig werd opgedrongen door de 3 afwerkhotels ‘Studio 2000’, ‘Studio Europe’ en ‘5thAvenue’. De overlast die ongecontroleerde straatprostitutie in combinatie met drugshandel veroorzaakt is ondertussen genoegzaam bekend. Sinds 2005 heeft de prostitutie een internationaal karakter gekregen met de komst van de Bulgaarse, Roemeense, Albanese en Hongaarse prostitutiecafés die we voorheen in de wijk niet kenden. En vanaf 2020 is daar ook de Chinese straatprostitutie bijgekomen die klanten ontvangen op privé-adressen. Naast de Oost-Europese en Chinese netwerken die actief sekswerkers tewerkstellen - dikwijls gelinkt met mensenhandel, is onze wijk ook het werk- en woonterrein geworden voor de drugsverslaafde prostituees die verschillende problematieken cumuleren zoals dakloosheid en psychologische problemen. Het is nu ondertussen twintig jaar dat we ijveren voor een progressief beleid in Brussel dat de woonwijken verlost van de drugs- en prostitutieoverlast maar dat ook betere werk- en leefomstandigheden moet voorzien voor de sekswerkers. Er wordt in dat opzicht ook nogal gemakkelijk gebruik gemaakt van een reeks clichés die we graag even willen nuanceren : 1. Wanneer het Comité het heeft over de straatprostitutie, dan spreekt dat geen oordeel uit over prostitutie in het algemeen. Het debat is dus niet ‘voor of tegen prostitutie’ maar wel over de – fysieke - plaats van de prostitutie in onze samenleving. 2. In onze wijk is er wel degelijk een zeer gemengde demografische realiteit, die helemaal niet strookt met de karikatuur van ‘rijke bewoners versus de precaire prostituees’. 3. Het wijkcomité is niet tegen structurele oplossingen zoals P-zones of een Villa Tinto, integendeel. We steunen dit soort ideeën al van sinds onze opstart. We stellen gewoon vast, na meer dan twintig jaar ervaring, dat cohabitatie tussen straatprostitutie in een woonwijk simpelweg niet mogelijk is. Wat ons echter wel blijft verbazen, is het gebrek aan constructieve voorstellen van de prostitutieverenigingen. Het enige wat wij van hen horen is dat zij willen behouden wat eenzijdig werd opgedrongen aan de bewoners van de Alhambrawijk. Als bewoners zetten wij ons elke dag vrijwillig in om tot een betere wijk te komen voor iedereen. Wij werken samen met heelwat lokale organisaties en wij krijgen de steun van de politieke meerderheid van de Stad Brussel en van bijna de hele oppositie. Het is in deze dynamiek dat wij constructief verder zullen blijven werken maar cohabitatie met drugs en straatprostitutie in een woonwijk, daar zullen we ons altijd tegen verzetten ! 1. Is het Comité Alhambra tegen prostitutie ? Sinds 1999 zijn we daarover altijd duidelijk geweest : wij hebben niets tegen prostitutie en wij willen het beroep ook niet stigmatiseren. Wij klagen enkel de overlast aan die ongecontroleerde straatprostitutie in een woonwijk veroorzaakt, niets meer niets minder. Prostitutie moet omkaderd worden op Federaal niveau. Dat lijkt ons legitiem en past in een bredere, maatschappelijke bekommernis. De activiteit werd ons eenzijdig opgedrongen door de drie prostitutiehotels en dat in een wijk die historisch gezien altijd residentieel is geweest, met alle overlast vandien. Jarenlange ervaring heeft ons geleerd dat straatprostitutie in een woonwijk om verschillende redenen altijd voor conflict zal zorgen: 1. Ten eerste veroorzaakt straatprostitutie non-stop overlast voor de buurt: zwerfvuil, openbare dronkenschap, geluidsoverlast, drugsgebruik, openbare zedenschennis en agressie tegen bewoners die daarover hun ongenoegen uiten. Dialoog heeft helaas weinig zin want de instroom aan meisjes is constant en een band opbouwen met de wijk doen ze niet, wetende dat ze een paar maanden later toch weer zullen vertrekken. Het toelaten van ongecontroleerde straatprostitutie in woonwijken creëert getto's en buurten waar niemand nog zal willen wonen. 2. Ten tweede lijkt het ons, naast de overlast, onaanvaardbaar dat een deel van de bevolking de sociale controle van de straatprostitutie op zich moet nemen. Het zorgt voor een gevoel van een non-stop gijzeling. 3. Ten derde is straatprostitutie de vorm waarin vrouwen het meest worden uitgebuit: ze worden als objecten door hun pooiers door heel Europa verplaatst, afhankelijk van de laksheid van de wetgeving van die landen. In dit opzicht zou legalisering een cadeau zijn voor de mensenhandel en de georganiseerde misdaad. Zij kunnen dan ongehinderd hun gang gaan. 4. Ten vierde zijn sekswerkers 's nachts op straat uiterst kwetsbaar. Deze onveiligheid geldt ook voor vrouwelijke bewoners en andere vrouwen die de omgeving 's nachts mijden vanwege al te opdringerige (dronken) mannen. 5. Ten slotte gaat straatprostitutie onvermijdelijk samen met tippelen, wat neerkomt op het verkopen van diensten op straat. In onze straten betekent dit het - dikwijls agressief - aanklampen van voorbijgangers, dat, net als in de horeca, altijd verboden zou moeten zijn, los van het vraagstuk sekswerk. 2. Waarom zijn er wrijvingen tussen het Comité Alhambra en UTSOPI / Espace P ? De personen actief binnen UTSOPI werken niet of zeer weinig in onze wijk en zijn in tegenstelling tot wat men zou denken eigenlijk niet zo goed op de hoogte van de realiteit in de straten rond de KVS. Wat ze verdedigen is ten gronde wel lovenswaardig : een statuut voor de sekswerkers. In dat opzicht praten we dus niet helemaal over hetzelfde. Het debat in de Alhambrawijk gaat wel degelijk over ‘de overlast door ongecontroleerde straatprostitutie in een woonwijk’ en niet over ‘de plaats van de prostitutie in onze samenleving’. Dat zijn twee totaal verschillende dingen. De bewoners van de wijk hebben het moelijk met het feit dat de dagelijkse overlast die zij ervaren gebruikt wordt als klankkast voor dat ander debat : die van de plaats van de sekswerker in onze maatschappij. Nogaals, wij klagen de overlast aan die straatprostitutie in een woonwijk veroorzaakt, niets meer niets minder. Op basis daarvan worden we gezien als onverdraagzamen die weigeren om het op te nemen voor de meest kwetsbaren onder ons ... Dat de prostitutieverenigingen doorgaans met geen woord reppen over de slachtoffers van mensenhandel die dagelijks voor onze deur staan, en meisjes die er soms wel heel jong uitzien, vinden we op zijn minst verwonderlijk. We erkennen dat er af en toe een aantal zelfstandige sekswerkers komen ronselen in de wijk, maar het is onmogelijk om blind te blijven voor de Roemeens-Bulgaarse-Albanese-Hongaarse-Chinse maffia die sinds enkele jaren duidelijk in het straatbeeld aanwezig zijn. Dat niet aanklagen geeft een vrijgeleide aan de prostitutienetwerken die wel degelijk zeer actief zijn in de wijk. 3. Zijn de bewoners van de Alhambrawijk onverdraagzamen ? We worden dikwijls gekaderd als ‘de blanke onverdraagzame middenklasse die onlangs in de wijk zijn komen wonen’ terwijl de realiteit toch een stuk genuanceerder is. Er zijn bijvoorbeeld de buren van Maghrebijnse en Congolese origine die al in de wijk wonen sinds de jaren 1980, of de Brusselaars van oudsher, die de overlast ook moe zijn. Zij vormen een bewonersgroep die in vele opzichten het complete tegendeel bewijzen van wat de prostitutieverenigingen koppig blijven herhalen: dat het enkel de blanke middenklasse zou zijn die de ongecontroleerde straatprostitutie weg wil. Vele bewoners hebben doorgaans een open kijk op prostitutie. Ze willen evengoed een statuut op Federaal niveau dat het beroep nu eindelijk eens regelt met al haar rechten en plichten. Maar de consensus onder de bewoners over de overlast in de Van Gaverstraat en Koopliedenstraat speelt unaniem tegen de prostitutieverenigingen. 4. « Het zijn niet de prostituees die voor overlast zorgen, noch hun klanten trouwens … » Dat klopt gewoon niet. Als bewijs : het vuil op straat, menselijke uitwerpselen tussen auto’s, gebruikte condooms op het voetpad, verwijten, aanranding van de eerbaarheid en goede zeden, exhibitionisme, het afwerken van klanten op straat (masturbatie en soms ook penetratie), fysieke agressie tegen bewoners, geluidsoverlast (ook overdag), enz. Ter herinnering : er werden drie moorden gepleegd, en die waren direct gelinkt met de prostitutiecafés in de wijk. Hardnekking het cliché blijven opdringen dat er enkel onafhankelijke sekswerker actief zouden zijn in de wijk – de huismoeder die vijf klanten verwijderd is van de armoede - is eerder een postkaartje uit het verleden dan realiteit. De prostituees die ronselen in de wijk vandaag zijn voornamelijk afkomstig uit Oost-Europa of Latijns-Amerika en zijn meer wel dan niet gelinkt aan prostitutienetwerken die via de horeca de wijk controleren. Ter herinnering, de verschillende acties van Espace P en de Liga voor de Mensenrechten om het politiereglement te annuleren hebben ervoor gezorgd dat de prostitutienetwerken zich duurzaam hebben kunnen nestelen in de wijk, met een constante aanvoer van meisjes uit de voormalige Oostbloklanden, aangestuurd en gecontroleerd via de prostitutiecafés die gerund worden door datzelfde netwerk. Sinds 2020 zijn daar ook de Chinese netwerken bijgekomen die klanten ontvangen op privé-adressen. 5. Is de Alhambrawijk altijd al een prostitutiewijk geweest ? In tegenstelling tot wat de prostitutieverenigingen beweren, is de wijk geen historische prostitutiewijk. De meisjes die ronselden aan de kantoren in de Noordwijk zijn verhuisd (eerste in kleine getallen) naar de woonwijken binnen de vijfhoek, ongeveer 20 jaar geleden onder druik van de kantoren omdat die van de overlast af wilden en ook omdat er daar te weinig sociale controle was (ref. « Verslag 2015 » van ‘Het Brussels Observatorium voor Preventie en Veiligheid’, pagina 264). Nu wordt verwacht dat die sociale controle door de buurtbewoners wordt gedragen. Eensgezinswoningen werden omgebouwd tot afwerkhotels, zoals bijvoorbeeld ‘Studio Europe’ in de Koopliedenstraat en de ‘Studio 2000’ in de Van Gaverstraat. Vanaf 2005 heeft de wijk een massale toevloed gekend van sekswerkers uit de voormalige Oostbloklanden, vooral uit Bulgarije en Roemenië. Dat milieu nam cafés over in de wijk en werden uitvalsbasissen voor pooiers. Die etablissementen zorgen voor veel overlast in de wijk. Vanaf 2020 kwam de Chinese prostitutie, die klanten ontvangen op privé-adressen. Espace P / UTSOPI wil ten koste van alles dat de Alhambra woonwijk een openluchtbordeel blijft, met zo weinig mogelijk regels en toezicht. Elke verbetering wordt afgeschreven als ‘elitair’, als een “hoerenjacht”, met als enige doel gentrificatie. Straatprostitutie is en blijft een economische activiteit en die handel draait dag en nacht voor onze deur en trekt vele nevenactiviteiten aan, zoals mensenhandel en drugs. Dat wij als buurtbewoners wel eens de vraag mogen stellen of straatprostitutie als economische activiteit in een historische woonwijk thuishoort lijkt ons legitiem. 6. Is een compromis mogelijk ? Een voorstel tot compromis werd al eens gelanceerd door de stad Brussel in 2014. Toen werden de sekswerkers uitgenodigd om hun diensten aan te bieden op de Antwerpselaan en de Albert II – laan. Ze hebben die gedoogzone - nochtans onderhandeld door de prostitutieverenigingen en uitgevoerd door de stad, nooit gerespecteerd. De prostituees kiezen nog steeds voor de kleine straatjes in de wijk en hun gedrag is doorgaans niet echt respectvol tegenover de bewoners. Praktisch gezien is het een illusie om te hopen dat een cohabitatie mogelijk is tussen een woonwijk en de prostitutienetwerken die non-stop 24 op 7 actief zijn in de openbare ruimte. 7. « De sekswerkers verjagen is geen oplossing voor het probleem” We vragen niet om het probleem te verplaatsten. We vragen om het probleem duurzaam op te lossen, en dat via een omkadering die het gemeentelijk, gewestelijk en Federal niveau samenbrengt. In België kunnen we trots zijn op duidelijke en vooruitstrevende wetgeving rond ethische kwesties zoals orgaandonatie, euthanasie, het homohuwelijk en abortus. Helaas bestaat er geen progressieve wetgeving rond prostitutie en drugs, waardoor die voor overlast blijven zorgen in woonwijken zoals de onze. We hopen dat er op Regionaal en Federaal niveau in een nabije toekomst een duidelijk kader komt rond drugs en prostitutie, met rechten en plichten. Volgens ons kan enkel zo de overlast in de woonwijken aangepakt worden, maar vooral, kan er ook een gerichte ondersteuning komen voor mensen die slachtoffer zijn van prostitutie maar ook van druggebruik. Maar voor welk statuut uiteindelijk ook gekozen wordt, straatprostitutie kan en mag nooit plaatsvinden in een residentiële wijk, waar dan ook. 8. Is een Villa Tinto een oplossing voor de straatprostitutie ? Een Villa Tinto is geen oplossing voor de straatprostitutie. Er is een verschil tussen raam- en straatprostitutie. Raamprostitutie kun je omkaderen en reguleren, terwijl straatprostitutie gedijt zonder controle en hoofdzakelijk een probleem van mensenhandel is. Ook is voor vele straatprostituees raamprostitutie geen valabel alternatief omdat ze het denigrerend vinden om in een vitrine te gaan zitten. Verder laat het legale kader van een Villa Tinto niet toe dat sekswerkers die hier in de illegaliteit verblijven hun activiteiten uitoefenen. En volgens de burgemeester is er reeds een Villa Tinto in het Brussels Gewest : de Aarschotstraat. 9. Is een statuut voor de sekswerkers een oplossing voor de straatprostitutie ? Een statuut voor de sekswerkers is wenselijk maar is geen oplossing voor de straatprostitutie voor dezelfde redenen als een Villa Tinto ook geen antwoord biedt op de straatprostitutie. Wat dan ook, als zo’n statuut verleend wordt zullen de sekswerkers een reeks rechten hebben, maar ook plichten, zoals bijvoorbeeld gewoon de wet respecteren (met betrekking tot ronselen, burenoverlast, goede zeden, enz). Wij hopen dat er snel een statuut komt om de werkomstandigheden van de sekswerkers te verbeteren, maar ook om zwartwerk tegen te gaan en pooierschap beter te kunnen aanpakken. . 10. De acties van de stad duwen de sekswerkers in een nog kwetsbaardere positie. Soms wordt vergeten dat een wijk zonder prostitutie en drugs een legitieme eis is, dat ook als dusdanig verdedigd en afgedwongen mag worden. De taak van de burgemeester is de openbare orde te bewaren en te zorgen voor een leefbare stad, wijk per wijk. Bovendien is het illusoir te denken dat straatprostitutie een oplossing biedt voor mensen in een precaire situatie. Voor de drugveslaafde prostituees biedt het net genoeg om hun verslaving te betalen. Andere sekswerkers moeten minstens de helft afstaan aan hun pooier, of het verdwijnt in netwerken of aan het afbetalen van ‘schulden’ zoals met de Chinese prostitutie. En zelfs de ‘zelfstandige’ prostituee verkiest om in het zwart te werken, zelfs nu prostitutie gedepenaliseerd is. Zij bouwt dus geen pensioen- en andere rechten op wat zich vroeg of laat zal wreken. Acties of niet, velen van de sekswerkers zitten dus al in een precaire positie dat door straatprostitutie eigenlijk enkel maar bestendigd wordt. 11. « De acties van de stad zijn illegaal. De Raad van State heeft dat onlangs nog bewezen met de annulatie van het politiereglement » De Raad van State heeft het politiereglement niet geannuleerd. Een gemeente mag een eigen politie-reglement uitvaardigen, maar mag volgens de rechtbank in Brussel daarvoor geen GAS boetes uitschrijven. Enkel dat deel werd door de Raad van State geannuleerd, het uitschrijven van GAS boetes, waardoor het politie-reglement niet langer afdwingbaar werd. Toch opmerkelijk, want het reglement is een kopie van wat in Antwerpen toegepast wordt en goedgekeurd werd door de Nederlandstalige kamer van de Raad van State. Twee verschillende interpretaties dus van dezelfde wetgeving. De stad Brussel heeft de Federale Staat dan ook voor de rechtbank gedaagd. 12. De actoren in het veld betreuren het gebrek aan overleg. Het Comité Alhambra, de stad en de politie hebben vergaderingen gehad met Espace P en UTSOPI. Dat ‘overleg’ herleidt zich helaas tot dovemansgesprekken waar iedereen op zijn standpunt blijft kamperen. De verenigingen maken er telkens een ideologische oorlog van waar weinig ruimte is voor compromis. Ofwel ben je voor, ofwel ben je tegen. Een middenweg is er niet. Wat de prostitutieverenigingen willen is dat elke sekswerker, met welke achtergrond dan ook, altijd en overal in een woonwijk klanten kunnen ronselen. Hun ‘voorstel’ is er gekomen zonder overleg met de bewoners, de politie of de stad. En nochtans, het zijn diezelfde bewoners, politie en stad die moeten instaan voor de veiligheid van de prostituees terwijl ze hun activiteiten uitoefenen … Tot een evenwichtige oplossing komen lijkt ons in deze omstandigheden wel heel moeilijk … 13. Waarom blijven er sekswerkers uit voornamelijk Bulgarije en Roemenië naar de Alhambrawijk komen en dat ondanks het politiereglement en de versterkte controles van de lokale politie en de zedenbrigade ? Via de Facebookprofielen van verschillende sekswerkers die actief zijn in de wijk hebben we kunnen zien hoe ze te werk gaan en waarom ze erin slagen vrij snel geld te verdienen zonder al teveel tegenwerking van wie dan ook. De afspraken zijn vrij simpel en zo machiavellistisch dat de prostituees haast nooit hun pooiers aangeven want ze denken dat ze voordeel halen uit de deal die ze met hun koppelaar sluiten. De pooiers ronselen meisjes in hun thuisland en sluiten in alle openheid een deal met hen : ze kunnen de helft van hun inkomsten houden maar ze moeten minstens vier klanten per dag afwerken anders worden ze terug naar huis gestuurd. Ter illustratie hebben we Marco (fictieve naam) kunnen volgen vanuit zijn Facebookprofiel dat publiek toegankelijk is. Hij is afkomstig uit Bulgarije. Samen met zijn echtgenote heeft hij een prostitutienetwerk opgezet met als uitvalsbasis een café in de Alhambrawijk. Ze posten foto’s van hun leefstijl op Facebook (sportwagens, luxeboetieks, huizen in hun thuisland waarvan het interieur soms doet denken aan een bordeel, veel bling bling, enz). Die foto’s zijn voor iedereen toegankelijk. Meer >>> 14. Hoeveel brengen de afwerkhotels op in onze wijk en hebben ze nog een toekomst? Er zijn drie afwerkhotels in de wijk: ‘Studio 2000’, ‘Studio Europe’ en de ‘5th Avenue’. In het begin waren het ‘klassieke’ rendez-vous hotels waar getrouwde mannen en vrouwen afspraak hielden met hun minnares / minnaar. Geleidelijk aan zijn die etablissementen gaan muteren in afwerkhotels en dat gelijktijdig met de exponentiële groei van het aantal sekswerkers in de wijk. Die hotels zijn een grote bron van overlast, en ook de reden waarom de straatprostitutie zich zo diep heeft kunnen nestelen in een wijk die historisch altijd een woonbuurt is geweest. In aanvang waren de hotels enkel open overdag. Sinds 1997 ook ‘s nachts. De cohabitatie met de straatprostitutie werd daardoor zeer lastig. De Belgische sekswerkers zijn geleidelijk aan uit het straatbeeld verdwenen en hun plaats werd ingenomen door personen voornamelijk afkomstig uit de voormalige Oostbloklanden en Zuid-Amerika. In 2005 installeerde de Stad Brussel een taks op de afwerkhotels. Die bedraagt 2500 euro per lokaal. De opbrengst voor de stad van de hotels in de wijk (41 kamers) komt neer op 180 000 euro per jaar (cijfers 2018). 1. Studio 2000 Is het grootste hotel van de wijk. In het begin van de jaren 1990 verhuurde de toenmalige uitbater een aantal kamers aan studenten die zich prostitueerden om wat geld te verdienen. Dat was het begin van de omschakeling van het rendez-vous hotel tot een afwerkhotel. De Belgische sekswerkers werden geleidelijk aan verdrongen door Bulgaarse, Roemeense, Hongaarse, … prostituees die andere tarieven hanteerden. Vanaf 2005 werd de wijk geconfronteerd met prostitutienetwerken uit de voormalige Oostbloklanden die de bars overnamen en omvormden tot prostitutiecafé's. Oordeel van een klant over het hotel: “Hôtel de passe populaire situé dans le quartier central de la prostitution de rue à Bruxelles. Un bon point pour le parking, qu'on peut réserver à l'avance. Très difficile, en effet, de se garer dans le coin. Contrairement à beaucoup d'autres hôtels du même genre, où les clients ne se croisent pas, ici c'est très bruyant et tous les couples se croisent à l'intérieur! Une dame âgée distribue les préservatifs quand vous montez. Les chambres sont correctes même si les installations sanitaires sont plutôt minimalistes. Les miroirs au plafond rappellent l'utilisation des lieux. Rappel à l'ordre téléphonique dès que vous dépassez le temps prévu de quelques minutes. Bref, un chouette lieu populaire pour s'encanailler. Vous venez avec la demoiselle avec qui vous avez pris rendez-vous ou vous choisissez parmi celles qui attendent en face de l'entrée.” 2. Studio Europe: op de 12 kamers betaalt het hotel een jaarlijkse taks van 33 000 euro. Eensgezinswoning in de Koopliedenstraat die in 1993 werd omgevormd tot afwerkhotel. Maakt deel uit van een huizenblok ontworpen door architect J. Michiels in 1911 met de bedoeling om de rijkere burgerij naar het centrum te lokken. In oktober 2005 werden de twee gebouwen – waaronder het hotel – opgekocht voor 1 miljoen euro door de huidige eigenaars, waarvan een ex-ambtenaar van de Europese Unie. Er ontstond onmiddellijk een gespannen relatie tussen de nieuwe eigenaars en de voormalige leden van het Comité Alhambra. In 2005, nadat ze onze halfjaarlijkse vergadering voor de buren hebben verstoord in de KVS, spannen de eigenaars een proces aan tegen het Comité Alhambra wegens laster en eerroof. Het is pas tien jaar later dat er een uitspraak komt in het voordeel van het wijkcomité. In november 2016 echter vraagt één van de mede-eigenaars onze hulp om zijn eigen hotel te kunnen sluiten. Hij had bij de dienst Stedenbouw van Brussel stad al een lijvig dossier ingediend met alle stedenbouwkundige inbreuken van zijn pand. Hij wil niets liever dan het afwerkhotel zo snel mogelijk het faillissement inwerken en alle manieren zijn goed om dat te bereiken. Ondertussen hadden ook de andere eigenaars contact opgenomen met het Comité Alhambra want zij wilden zo snel mogelijk hun hotel omvormen tot woningen. Om dat te kunnen doen hebben ze het akkoord nodig van hun vennoot, want ons momenteel dus in een heel absurde situatie plaatst. Deze stellingenoorlog tussen de vennoten is nu ondertussen al vele jaren bezig. Daarom vragen wij de stad Brussel om alle mogelijke stappen te ondernemen om het hotel te sluiten, via de talrijke stedenbouwkundige overtredingen bijvoorbeeld, of met de taks op de afwerkhotels, de leegstandtaks op de appartementen die door de ruzie tussen de eigenaars nu al jaren niet meer verhuurd worden of via bemiddeling tussen de verschillende eigenaars om alternatieven te vinden totdat de rechtbank een uitspraak doet om uit deze onverdeelbaarheid te geraken. 3. 5th Avenue: 13 kamers Is het hotel waar we het minste problemen mee hebben. De eigenaars willen niet dat de sekswerkers rond hun etablissement ronselen. Alle prostituees moeten binnen de muren van het etablissement hun klanten vinden en veroorzaken dus geen of weinig overlast voor de directe buren. 5th Avenue zou een voorbeeld kunnen zijn voor alle afwerkhotels in de wijk. De uitbater renoveert momenteel alle kamers om er in de nabije toekomst een klassiek hotel van te maken. Misschien dat zijn zoon de zaak zal overnemen, maar dat is nog niet zeker. Het mooie Art-Deco café op het gelijkvloerse trekt voor de Afterwork heelwat (Vlaamse) ambtenaren aan. Zoals ‘Hotel Espérance’, een voormalig rendez-vous hotel in Art-Deco stijl aan de Nieuwstraat, of ‘Hotel Berger’ in Elsene, heeft de ‘5th Avenue’ alles in huis om een aantrekkelijk hotel te worden voor klassiek toerisme. We hopen dat ze niet lang meer zullen talmen om die omschakeling te maken. Zoals we het idee van de gebruikerslokalen steunen om het druggebruik van straat te halen en beter te kunnen omkaderen, zijn we ook voor het opstarten van ‘P-Zones’ als pragmatisch alternatief voor de ongecontroleerde straatprostitutie. ‘P-zones’ zijn gedoogzones specifiek voor straatprostitutie, zoals bijvoorbeeld een ‘Drive In’, die de sekswerkers toelaat om in alle veiligheid en discretie klanten te ontvangen. Dat gaat gepaard met medisch-sociale voorzieningen en hulp voor sekswerkers die uit de prostitutie willen stappen. In het buitenland, Keulen bijvoorbeeld, zijn er voorbeelden die hun nut bewezen hebben en tot inspiratie kunnen dienen voor een gelijkaardig project in Brussel: 'Drive-thru brothels: why cities are building 'sexual infrastructure'' - The Guardian: https://www.facebook.com/quartieralhambra/posts/2382022691835307 Een ‘P-Zone’ heeft niets te maken met het ‘Villa Tinto’ concept dat als alternatief kan dienen voor de raamprostitutie in de Aarschotstraat. Totdat die infrastructuur er komt om betaalseks te accommoderen, zouden we willen dat alle straatprostituees in de wijk hun klanten ronselen binnen de muren van de afwerkhotels en niet langer in de kleine straatjes van onze woonwijk. Dat zorgt voor meer veiligheid voor de sekswerkers en voor veel minder overlast voor de bewoners. We zijn ervan overtuigd dat de aanwezigheid van afwerkhotels zoals de ‘Studio 2000’ en de ‘Studio Europe’, samen met de prostitutiecafé ’s, de katalysator zijn van bijna alle overlast in de wijk, ook die gelinkt met drugs. Wij hopen dus dat die etablissementen zo snel mogelijk verdwijnen en dat er valabele alternatieven worden opgezet zoals ‘P-Zones’, een Villa Tinto en gebruikerslokalen. Dat zou pas getuigen van een echt progressief beleid wat momenteel helaas ontbreekt. Meer >>> --- Meer op onze pagina ‘Voor & tegen’ >>>