Voor & Tegen De prostitutieverenigingen en het Comité Alhambra zitten grotendeels op dezelfde golflengte, op één belangrijk punt na : het Comité vraagt een pragmatische aanpak van de prostitutieproblematiek en botst hiermee dikwijls met het pure ideologische discours van Espace P en UTSOPI : 1. Wij zijn voor ‘P-Zones’ als alternatief voor de straatprostitutie maar buiten de woonwijken. Dat zijn zones waar prostitutie gedoogd wordt, bijvoorbeeld onder de vorm van een ‘Drive-in’ die de sekswerkers toelaat om in alle discretie klanten te ontvangen. In dat type oplossing kan bijvoorbeeld ook medische en sociale infrastructuur worden voorzien. De verenigingen willen ook ‘P-Zones’ maar niet buiten de woonwijken. Integendeel, zij pleiten voor een legalisering van de straatprostitutie in woonwijken zoals de onze, en dat voor de veiligheid van de sekswerkers. Zij streven er dus naar om de situatie in de Alhambrawijk te bestendigen en liefst ook uit te breiden. Wat de bewoners daarvan denken is altijd van bijkomstig belang geweest, alhoewel de verenigingen de overlast in de wijken nooit ontkend hebben. Zij vinden dat als je in de stad woont, straatprostitutie in haar huidige vorm maar moet accepteren. 2. Wij zijn voor een Vila Tinto als alternatief voor de raamprostitutie in de Noordwijk. We hebben het moeilijk met de anarchistische aanpak van de verenigingen die willen dat elke sekswerker, met welke achtergrond dan ook, altijd en overal – ook in woonwijken - klanten kunnen ronselen en dat liefst zonder al te veel bemoeienis van bewoners en politie tenzij ze in nood verkeren want dan rekenen ze wel op diezelfde bewoners en politie voor hun veiligheid. De verenigingen hebben nooit veel enthousiasme getoond voor een Villa Tinto, en dat voornamelijk omdat sekswerkers zonder papieren er niet aan de slag kunnen. Alhoewel er ook een oplossing moet komen voor sekswerkers zonder papieren, vinden we toch dat er ondertussen werk gemaakt kan worden van seksinfrastructuur voor sekswerkers met papieren. Momenteel is het zo dat de gemiddelde sekswerker in de Noordwijk nog altijd in erbarmelijke omstandigheden moet werken en dat ondanks dat de bars en peeskamers meer gecontroleerd worden dan vroeger. Zeggen dat de Aarschotsstraat een soort van Villa Tinto is klopt dus niet. Het is toch wel opmerkelijk dat met een omzet van 1 miljard euro per jaar in België, sekswerkers nog altijd mishandeld, uitgebuit en gedood worden. De huidige organisatie van sekswerk in de Noordwijk en de Alhambrawijk maakt het voor de bevoegde burgemeesters en de politie zeer complex om de veiligheid van de prostituees te garanderen. Het is ook niet aan de bewoners om die taak op zich te nemen. De prostitutievernigingen hebben tot dusver altijd een heel militante visie proberen door te drukken zonder het door te praten met de bewoners, de politie of de stad. En nochtans verwachten ze van diezelfde bewoners, politie en stad dat ze instaan voor de veiligheid van de prostituees. Ondertussen vallen er elk jaar slachtoffers omdat het huidige model niet werkt en er weinig animo is vanuit de prostitutieverenigingen om hun schouders te zetten onder een Villa Tinto of ‘P-Zones’ buiten de woonwijken. 3. Wij zijn voor een legaal kader voor de sekswerkers. Zoals voor de andere ethische kwesties - orgaandonatie, euthanasie, homohuwelijk en abortus, ijveren ook wij voor een legaal kader voor de sekswerkers. Als zo’n statuut wordt toegekend, dan krijgen de sekswerkers een aantal rechten en eindelijk erkenning, maar ook plichten, bijvoorbeeld gewoon de wet respecteren en dat op het vlak van ronselen, nachtlawaai, goed gedrag en zeden, … De meeste bewoners van de Alhambrawijk staan vrij open tegenover het beroep van sekswerk en verlangen naar een positieve, progressieve partner om concrete projecten tot stand te zien komen. Het is voor de bewoners dijwijls een schizofrene situatie om enerzijds de overlast aan te klagen en anderzijds voor een omkadering van de prostitutie te pleiten. Het zou voor ons gemakkelijker zijn om prostitutieverenigingen te hebben die constructief meedenken aan een werkbaar model dat verder gaat dan ‘alles moet blijven zoals het is’. 4. Wij zijn voor controles van klanten door de politie en tegen ongecontroleerde straatprostitutie in een woonwijk. Wij steunen de burgemeester en de lokale politie die gewoon doen wat de wet hen vraagt, namelijk de openbare rust waarborgen. Zij worden soms onjuist beschuldigd. Wij hebben al dikwijls gevraagd aan de prostitutieverenigingen hoe zij denken de overlast in onze woonwijk aan te pakken. Zij hebben ons telkens geantwoord dat het niet hun taak is om daar een actieve rol in te spelen. Espace P is twee namiddagen per week in onze wijk aanwezig. Ze gaan nooit op ronde ‘s nachts. De doorsnee Bulgaarse, Roemeense, Hongaarse, ... prostituee voelt zich niet geroepen om actief lid te worden binnen de werking van UTSOPI. Ze hebben daar plausibele redenen voor. UTSOPI heeft dus weinig voeling met wat er echt gebeurt in onze wijk. 5. Een onafhankelijk persoon aanstellen die moet mediëren tussen de verschillende burgemeesters, prostitutieverenigingen en bewoners zou een oplossing kunnen zijn om het prostitutiedebat in Brussel vooruit te helpen.. Wij vragen ons af of de prostitutieverenigingen, zoals UTSOPI, vaak gelinkt met anarchistische groeperingen, wel de beste partners zijn om dit progressief project tot een goed einde te bregen. Deze vraag dient gesteld te worden want een compromis zal nodig zijn om het Brusselse prostitutiedebat uit de huidige impasse te krijgen. Tot op vandaag hebben de prostitutieverenigingen weinig tot geen positieve projecten gelanceerd die blijk geven van pragmatisme en consensus, en los staan van een strak ideologische discours. Dat is niet alleen nefast voor de Alhambrawijk, de Noordwijk maar ook voor de +/- 20 000 sekswerkers die er elke dag de prijs voor betalen en ondertussen in heel België een omzet van 1 miljard euro per jaar draaien. Meer op onze pagina ‘Het Comité Alhambra in 14 antwoorden’ >>>